KÜP CADISI

Nihayet topladığım taşlarımı boyamaya başladım.Bir tanesi doğaçlama ,diğerinin desenini  bir sitede görüp beğenmiştim.Taşa uygulamak istedim.Her ikisi de gayet amatörler ,çalıştıkça daha kusursuz olacaklarını umuyorum .

 Neredeyse günümün yarısını blogla geçirir oldum.Çok keyifli bir şeymiş günlük tutar gibi.Gerçi çocukluğumdan beri sevgili günlük diye özenti cümlelerle başladığım ve bir kaç sayfa sonra ne yazılır ki şimdi diye düşünüp bir şey bulamadığım sayısız

    Artık sizinde bildiğiniz gibi emekli olduktan sonra kızımla birlikte İzmir'e yerleştik. Ehh başımız göğe erdi. Denizlere gidildi, çevre gezileri yapıldı, misafirler ağırlandı, bol köpüklü kahveler bool bol içildi.Bizim deli kız da işe başladı. Eee şimdi ne olacak. Ben öyle tv. meraklısı değilim ki gündüz kuşagındaki kadın programlarını izliyim. Bırakın onları akşam kuşağından izlediğim dizi bile yok. Gerçi bir kaç haftadır çarşamba geceleri Poyraz Karayel'i izlemeye başladım .Güzell .. Ama işte o kadar. Kitap zaten sürekli okuyorum. Benim için okumak,boş zaman değerlendirme değil.Okurum ben zamanım olsa da olmasa da .İki taşın arasında bir şekilde vakit yaratır okurum.Çorbayı karıştırıken okurum,kahvemi içerken okurum,dışarı çıkıp bir yerlerde bir çay içeyim dediğimde okurum.Yatarken

Bu kez yine yöresel bir tarif paylaşmak istedim sizlerle.Turp otu salatası .Egenin binbir türlü sağlıklı ot yemeklerinden biri.Bildiğim kadarıyla demir eksikliğinin en iyi çarelerinden biridir.Yapılması

Madem bu bloğu paylaşım ve keyif alma adına yapmaya başladım o halde en sevdiğim ve en beğenilen tariflerimden başlıyım diyorum. Burda sizlerle paylaşacağım her tarif, defalarca denediğim ve sorun çıkarmayan tariflerden oluşacak.Sonuçta bu blog bir yemek bloğu değil.Sadece kendi zevklerimi paylaşacağım sizlerle.Yorumlarınız ve önerileriniz olursa lütfen yazmaktan çekinmeyin.Tanışıp sohbet etmiş oluruz.

Mutfakta zaman geçirmek birçok kadın gibi, benim için de bir çeşit terapi. Canım sıkılınca,moralim bozulunca ya da mutlu olunca  dooğru mutfağa. Aslında genelde dolapları açar, evde ne varsa yeni bir şeyler uydurmayı cok severim.O zamanlarda gerçekten zamanın nasıl geçtiğini anlamam hele bir de tadına bakanlardan beğeni almışsam bütün sıkıntım uçar gider.Zaman içinde sizinle bu tarifleri de paylaşmak istiyorum ancak bu hafta kızımla birlikte eski eşimin anne ve babasının yanında kalıyoruz.Gülten Annem sağolsun her gün değil

   İstanbul...
Tek başına bir sözcük ama kocaman bir cümle sanki.Size de öyle gelmiyor mu ? Benim için çocukluğum,yetişkinliğe ilk adımlarım ,ilk aşkım,arkadaşlarım,kaybettiğim anne babam , ailem her şey demek..
   İstanbul'un Samatya'sında büyüdüm ben. Bilmem kaç kuşaktır İstanbul'lu olan bir ailenin çocuğu olarak. Bilenler bilir şimdilerde eser kalmadıysa da 70 lerde güzeldi Samatya. 20 haneli bir apartmanı neredeyse yarı yarıya paylaşmıştık Ermeni komşularımızla. Ama ne komşuluk.İnanılmaz bir saygı gösterirdi herkes birbirinin adetlerine ,dinine. Samatya'nın çocukları  hem Kurban Bayramı hem Ramazan Bayramı hem de Paskalya  Bayramı kutlardı.Neyse bunu başka bir zaman anlatırım.
Seksenler de şöyle böyle geçti.Ama 90'lar hele ki 2000 lerde İstanbul çocukluğumun bayram yeri değildi artık.Ne apartman komşularımı tanıyabiliyordum ne de çevremdeki insanları. Hepimiz mutsuz

 
 
Davetle gelen..duyup gelen..görüp gelen..tesadüfen rastlayan..geçerken uğrayan. .bir arkadaşa bakıp çıkacak herkese merhabalar.                      

   Hoş geldiniz.İyi ki de geldiniz Tek basima yaz yaz nereye kadar di mi ?
Paylaşmak kaynaşmak tanismak gerek.

    Anlasilacagi üzere oldukça acemi çaylak bir günlükcüyüm  ben.Kendi kelimelerimizi kullanmak adına blogger sözcüğü yerine günlükçü kelimesini tercih ediyorum.Bu acemiligim yüzünden oluşabilecek yazım ve sayfa hataları yüzünden şimdiden özür diliyorum hepinizden.

   Sen de kimsin diyorsunuz tabi ki. Serpil ben. Nam_ı diğer BEYO.
İstanbul'da doğup büyüdüm.Selçuk Kız Meslek Lisesi resim bölümünü bitirdikten sonra bir takim sebepler yüzünden akademi hayallerimle vedalasip  Beyoğlu Olgunlaşma Enstitüsü modelistlik bölümüne devam ettim. Okul bitince de Beymen de modelist olarak çalışma hayatıma başlayıp,İstanbul'un en çılgın markası CARACLAN'da sevgili Işıl Ozakhun (canım ahretligim) ve hepsi birbirinden deli, dünya tatlisi ekip arkadaşlarımla yaklaşık 8 yıl geçirip emeklilik hayatıma merhaba dedim.
Ardından da  15 gün içinde de tası tarağı toplayıp yeni bir aşka yelken açtım. İZMİR. Mutlu ve güzel insanların masalsı şehri..